મારું અંધારું સુરજ્નું ઓશિયાળું નથી,
ને મારા ચરણને નથી કોઇ પગદંડીનો મોહ
હું સ્વયં પ્રગટું છું ને ચાલુ છું,
નિર્ધારિત રસ્તા વિહિન ધરતી પર.
ધરતી જેમ પોતાના હ્રદયપટ પર વરસાદને ઝીલે છે
તેમ હું
સમગ્રતાને મારી ભીતર ચેતનાની ભૂમિ ઉપર ઝીલું છું.
ત્યારે તેની મૃણ્મયી સુગંધ
મારા અસ્તિત્વના તારને ઝણઝણાવી દે છે
એ નાદના તાલે
અનંત કાળના ઓવારે
નૃત્ય કરી રહ્યુ છે આખુયે બ્રહ્માંડ
કશુ યે સ્થિર નથી
કશુ યે જડ નથી
છે માત્ર
લાસ્ય અને તાંડવ
અદ્ભુત અને અભિન્ન.
યશોધરા પ્રીતિ
My darkness
is not helpless of the sun
and my feet
has no fascination of any path
I light
myself and walk
on the earth
without definite path.
As the earth
catch the rain on its heart
Such as I catch
the completeness
in my inner
on the land of vitality
Then the fragrance
of clay
jingle the chords
of mine own being
On rhythm of
that sound
on the bank
of endless time
The universe
are dancing
Nothing is
stable
Nothing is inanimate
There are
Lasya and Tandava
Wonderful
and oneness!
_ Yasodhara
Preeti
मेरा अँधेरा सूरज का मोहताज नहीं है ,
और मेरे चरणों को नहीं है कोई पगडण्डी का मोह,
मैं स्वयं प्रगटती हूँ और चलती हूँ,
निर्धारित रास्ते रहित जमी पर,
जिस तरह पृथ्वी अपने ह्रदय पट पर जिलती है बारिश,
उस तरह मैं जिलती हूँ समग्रता को,
मेरी भीतर चेतना की भूमि पर,
तब
पृथ्वी की मॄण्मयी सुगंध
मेरे अस्तित्व के तार को झनाझना देती है,
उस नाद के ताल पर,
अनंत काल के किनारे,
नृत्य कर रहा है सारा ब्रह्माण्ड,
कुछ स्थिर नहीं है.
कुछ जड़ नहीं है,
है केवल
लास्य और तांडव
अद्भुत और अभिन्न !
यशोधरा प्रीति
