ઝાંઝર જરા ઝણકે
ને ચોતરા ઝાંખા માંડે છે નેજવા,
હો રાજ ઝાઝેરા
રૂપ મારે ઘૂંઘટમાં કેમ પૂરવા ?
સાંભરે તુલસીક્યારો
ને સાંભરે દાદાનો દેશ,
સાવરે આછેરા તોયે
મને મૂંઝવે અહીંના વેશ.
ચૂડીયું જરા ખણકે
ને ગોંદરા તાકે કાંઇ સોંસરવા,
હો રાજ ઝાઝેરા
રૂપ મારે ઘૂંઘટમાં કેમ પૂરવા ?
સાંભરે સૈયરું
ને વળી સાંભરે કાંઇ માડીના હેત,
ચાર દિવાલમાં
અહીં ભરી જાણે સગપણની રેત.
અધર જરા મલકેને
પનઘટના કાન થાય સરવા,
હો રાજ ઝાઝેરા
રૂપ મારે ઘૂંઘટમાં કેમ પૂરવા ?
સાંભરે વગડો ને
વળી સાંભરે કાંઇ વડલાની ડાળ,
સમયની સંગાથે
અહીં ચાલવું રાખી હૈયામાં ફ઼ાળ.
પાલવ જરા ફ઼રકે
ને ઉંબરાના સળવળે ટેરવા,
હો રાજ ઝાઝેરા
રૂપ મારે ઘૂંઘટમાં કેમ પૂરવા ?
યશોધરા પ્રીતિ
બહુત સારી છે કવિતા. શુભેક્ષા.
ReplyDeleteમારા બ્લોગ જોઈન કરવા માટે આભાર.
પાલવ જરા ફ઼રકે ને ઉંબરાના સળવળે ટેરવા,
ReplyDeleteહો રાજ ઝાઝેરા રૂપ મારે ઘૂંઘટમાં કેમ પૂરવા ?
....बहुत सुंदर